lunes, 22 de junio de 2015

No em vols estimar

No em vols estimar

No em vols estimar
No em vols fer feliç.
No vols que t'acariciï.
No vols un petó.
Ni cap abraçada.
Vols que jo sigui lluny.

Em refuses.
T'enfades amb mi.
No vols que et fagi feliç.
Cap mirada.
Ni cap perdó.
Impotència,
ràbia i desconsol.

No sé qui complirà els meus somnis.
Quina persona em farà sortir d'aquest mal tràngol?
No em voldran.
Seré invisible.
I punt...

...i seguit.
La nit em fa mal.
El dia no m'estimula.
Les coses són així.
I per molt de temps
no seré feliç.

Íñigo Ovejero 22-6-15 23:19 h

domingo, 21 de junio de 2015

Panorámica

Panorámica

En un balcón irrumpo
y nadie irrumpe
en la carretera,
mas que mis supuestos
presagios 
inofensivos al asfalto.

Unos dedos sostienen
mi cabeza, 
que mira hacia la derecha,
hacia la izquierda,
y aún así no sabe ni dónde
se encuentra.

Dentro de ella se lucubran
mis bellos ensueños
que no son milagros,
sino imaginaciones
-tal vez realidades-.

Un día la sorpresa
asiste a nuestras mentes,
causando la mar de
corte,
causando la tensión
y el callado silencio.

La costumbre va absorbiendo
algo a lo que llamo timidez.

Nuestras bocas 
irán charlando
y las palabras 
revolotearán,

Entonces, tu memoria recuerda
una de mis frases:
"Qué rápido pasa el tiempo,
cuando..."
"Cuando estás hablando con
la que rompe fronteras
límites y barreras
y ha sido el motivo
por el cual no quieres 
que nos separen carreteras"

Y dices:
"El tiempo y la distancia
no nos separarán jamás.
Para de pensar
Aprovecha este momento
para mirarme 
y decirme:
Te quiero, A...

Los días y las noches lejanas
no las dejaré pasar,
y la brisa no ignoraré
porque ondea tu cabello.
Tu misma eres mi panorámica.

Cómplices de las rutinas
nos dejamos llevar.
Ahora, la rutina va a expirar
para dos adolescentes
con ganas de contemplar
su panorámica.

Se funden en un abrazo
que se traduce 
en realidad.

Y ahora vuelvo a enfocar
la carretera que nos dista,
y el reloj miro y aún
no me voy a acostar.

No pensaré más...
Pronto, nos veremos
y seremos 
el uno para el otro
panorámicas...

Íñigo Ovejero "El Vate" 18-6-15 23:36 h

domingo, 7 de junio de 2015

En una hoja no caben

En una hoja no caben

En una hoja no caben
mis mejores sentimientos,
una hoja no da abasto
para las depresiones.

Pero hay algo que es el
mejor de los mejores estados
-sin pensarlo-
y es una decepción
-usando la cabeza-. 

Entrando en amores no
correspondidos estoy
siempre.

Tienes razón cuándo dices 
que el amor no se puede elegir.

Siendo joven aún no he vivido 
las acciones,
no he besado, lo confieso.

Pero no quiero envejecerme
porque la flor que tus labios
agarran, es bella siendo joven
como quien la agarra.

No soy un meloso romántico
esta es la afición sólo del 
novato,
que necesita expresar de forma
alguna sus deseos,
como cuándo una fugaz estrella
atravesó mis cielos.

De ti no siento más que amistad,
y nadie sabe lo que en la vida
ocurrirá.
pero ten por aclarado esto:
y es que mientras la sonrisa
se mantenga, cuando me veas,
me toques y me oigas,
una sonrisa en mi cara aparecerá.

Vivimos a cientos de metros
y es que en la realidad,
en el futuro, quizá vivamos
más cerca,
físicamente.
Tal vez lo que la rosa
de tus labios nos distanciará.

No existe para ti el alma,
pero hay algo que para ti
SIEMPRE existirá
y es este catalán "rarito"
que por las noches
piensa en ti.

Es ese chico distinto
que como una estrella fugaz
traspasa los límites 
de la vitalidad
y que verás de tanto en tanto.

¡YO NO SÉ SI SOY GENIAL!

Sólo sé que lo intento
en la larga lejanía
y yo seré yo mismo
en la cercanía.
No sabes cuánto te debo.

Eres más que un regalo
cualquiera y
eres con quién siempre
desearía estar.

En una hoja no cabe
lo que me gustaría expresar,
pero mi corazón
te puede acoger
y da cobijo
a alguien tan única
e irrepetible
como tú.

Íñigo Ovejero "El Vate" 31-5-15 23:20 h

Porque mis sentimientos no se pueden expresar con simples palabras.

A mi amiga | Situaciones Diecisiete #2

A mi amiga

Miro de frente el problema
que me acorrala personificado
y ese paupérrimo significado,
hace surgir en mí un dilema:

"¿Dónde estás?"

Me entristece su capa
negruzca y penosa y me ataca
con su traición, que tapa
y oculta con su hipocresía flaca.

"¿Cuándo conmigo te estarás?"

Retrocedo por instinto,
al mismo laberinto
y noto una espalda
que con un choque se salda,

¿Eres tú, Ainara?

Giro mi testa
y te encuentro defendiendo
a mi persona, enhiesta.
Y nosotros queriéndonos.

"T'estimo sempre i ara"*

Íñigo Ovejero "El Vate" 
31/5/15 a las 0:48 h

*"T'estimo sempre i ara" significa en catalán: "Te quiero siempre y ahora". Por cuestión de rima, lo he puesto así, aunque suena mejor "T'estimo ara i sempre" = "Te quiero ahora y siempre".